Historia szkoły

Zespół Szkół Rolniczych im. J. Kasprowicza

     Tradycje Nietążkowa w szerzeniu oświaty są bardzo odległe i sięgają prawdopodobnie XVI w. W tym czasie Śmigiel był najsilniejszym ośrodkiem ruchu ariańskiego w Wielkopolsce.
Andrzej Dudycz wybudował zbór i założył szkołę dla miejscowej gminy ariańskiej, która mieściła się na Zielonej Górze w Starym Nietążkowie.
W "Zamku Nietążkowo", gdzie obecnie ma swą siedzibę Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Jana Kasprowicza, przed I wojną światową istniały 2 szkoły: żeńska – Izby Rolniczej i męska – Towarzystwa Szkół Rolniczych. Powołane one zostały przez Niemieckie Towarzystwo Szkół Rolniczych dla Prowincji Poznańskiej. W 1912 r. otwarto w Nietążkowie Rolniczą Szkołę Gospodyń Domowych (Haushaltungsschule). Przegrana Niemiec w wojnie światowej przerwała działalność tej szkoły.
Po odzyskaniu niepodległości pieczę nad szkołami rolniczymi na naszym terenie przejęła Wielkopolska Izba Rolnicza, w tym również nad Szkołą Włościanek w Nietążkowie. Oprócz nauczania stacjonarnego w nietążkowskiej placówce przeprowadzano również kursy. Szkoła Włościanek w Nietążkowie istniała do lutego 1936 r. Jej szeregi opuściło około 800 wychowanek.
W 1936 r. Wielkopolski Związek Młodzieży Wiejskiej organizuje w budynkach byłej szkoły włościanek uniwersytet wiejski. Jego działalność przerwał wybuch II wojny światowej.
W 1940 r. w budynkach szkolnych w Nietążkowie władze hitlerowskie zorganizowały pierwszy na naszych terenach obóz dla dziewcząt niemieckich – Arbeitsdienst.
W sierpniu 1944 r. w miejsce Arbeitsdientu otwarto przymusowy obóz pracy dla Polaków. W listopadzie 1945 r. w Nietążkowie utworzono Powiatową Żeńską Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego. Ze szkołą zespolone było gospodarstwo rolne.
W 1951 r. zmieniono profil szkoły – powstała Podstawowa Szkoła Rolniczej Rachunkowości Rolnej w Nietążkowie, która kształciła kadry w zakresie księgowości Państwowych Ośrodków Maszynowych. Naukę zakończono 15 grudnia 1951 r. i od razu przystąpiono do likwidacji szkoły.
W styczniu 1952 r. w obiektach szkoły został utworzony Ośrodek Szkolenia Rolniczego, w ramach którego organizowane były trzystopniowe kursy dla elektryków: pomocników monterów, monterów elektryfikacji oraz mistrzów. Ośrodek Szkolenia Rolniczego działał do 1968 r. W tym czasie zorganizowano 58 kursów, w których kwalifikacje zawodowe uzyskało 1124 elektryków.
W styczniu 1958 r. w Nietążkowie zostaje utworzona Roczna Szkoła Rolniczo-Gospodarcza, która zostaje rozwiązana w lipcu 1965 r. W czasie funkcjonowania tej szkoły elektrycy zostali przeniesieni do Poznania, po czym po jej rozwiązaniu wrócili z powrotem.
1 września 1968 r. rozpoczyna działalność Zasadnicza Szkoła Rolnicza. W grudniu tegoż roku podjęto decyzję o budowie internatu na 60 miejsc, a w marcu 1970 oddano obiekt do użytku. W 1970 r. otwarto pierwszą klasę technikum.
1 stycznia 1974 r. następuje reorganizacja szkolnictwa rolniczego – powstaje Powiatowa Szkoła – Centrum Kształcenia Rolniczego w Nietążkowie.
We wrześniu 1976 roku następuje kolejna reorganizacja oświaty rolniczej – Centrum Kształcenia zostaje przekształcone na Zespół Szkół Rolniczych w Nietążkowie, któremu nadano w 1977 r. imię Jana Kasprowicza a w 1978 roku Zespół po raz pierwszy otrzymuje sztandar z wizerunkiem patrona Jana Kasprowicza.

Zespół Szkół Zawodowych

     Po zakończeniu wojny kształcenie zawodowe w Śmiglu odbywało się na tych samych zasadach co w okresie międzywojennym. W 1945 r. przy Publicznej Szkole Powszechnej w Śmiglu rozpoczęły się zajęcia lekcyjne w Wieczorowej Szkole Dokształcającej Zawodowej dla tych, którzy rozpoczynali po wojnie naukę zawodu. Dla starszych uczniów, którzy ukończyli praktyczną naukę zawodu, a nie chodzili do szkoły, od 1947 r. organizowano kursy doszkalające. Prowadził je Zakład Doskonalenia przy Izbie Rzemieślniczej w Poznaniu.
Po Kongresie Zjednoczeniowym w grudniu 1948 r. władze polityczne dążyły do likwidacji prywatnej działalności gospodarczej a zakłady rzemieślnicze zamierzały zastąpić dużymi państwowymi lub spółdzielczymi zakładami produkcyjnymi. W związku z tym zrodziła się nowa koncepcja kształcenia zawodowego. W 1949 r. został powołany Centralny Urząd Szkolnictwa Zawodowego (CUSZ), który zajmował się organizowaniem szkół. Obowiązywały w nich dwie formy kształcenia: ogólna w szkole i praktyczna nauka zawodu w warsztatach szkolnych.
We wrześniu 1950 r. przy istniejącej w Śmiglu Wieczorowej Szkole Dokształcającej Zawodowej uruchomiono warsztaty szkolne.
W następnym roku szkoła się usamodzielniła przyjmując nazwę: Zasadnicza Szkoła Metalowa w Śmiglu. Mieściła się ona w budynku dawnego Sądu Grockiego, obecnie Urzędu Miasta i Gminy. Warsztaty Szkolne, warunkujące wtedy istnienie szkoły zawodowej mieściły się w trzech punktach. Zajęcia z ręcznej obróbki metali odbywały się w siedzibie szkoły i dawnym młynie przy ul. św. Wita. Zajęcia z obróbki mechanicznej były w warsztacie Józefa Pieprzyka przy ul. św. Wita . W obecnym sklepie drogeryjnym Stanisława Pieprzyka było biuro techniczne warsztatów W 1954 r. ZSM w Śmiglu zlikwidowano, a młodzież i nauczycieli przeniesiono do Kościana, do Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej, która przejęła również cały majątek szkoły śmigielskiej. Dla tych, którzy zawodu uczyli się u rzemieślników oraz w spółdzielniach i państwowych zakładach na terenie Śmigla, kościańska szkoła zawodowa organizowała zajęcia lekcyjne przy Szkole Podstawowej w Śmiglu
Dnia 1 września 1963 r. utworzono w Śmiglu Zasadniczą Szkołę Zawodową dla Pracujących, filię szkoły kościańskiej.
1 stycznia 1991 r. dotychczasowa filia Zespołu Szkół Zawodowych w Kościanie stała się samodzielną placówką oświatową. Siedzibą Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Śmiglu był budynek filii. We wrześniu 1998 r. otwarto I klasę Liceum Handlowego.

Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. J. Kasprowicza

     We wrześniu 2001 r. w  wyniku połączenia szkół: Zespołu Szkół Rolniczych im. J. Kasprowicza i Zespołu Szkół Zawodowych w Śmiglu, powstaje Zespół Szkół Zawodowych w Nietążkowie.
Z dniem 17 września 2002 r. szkoła w Nietążkowie przyjmuje nową nazwę: Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. J. Kasprowicza.
(imię nadała Rada powiatu Kościańskiego na wniosek Szkoły dnia 17.09.2002 r.)

Zespół Szkół Ponadpodstawowych

W roku 2018 po kolejnej reformie edukacji powstał Zespół Szkół Ponadpodstawowych im. Jana Kasprowicza a w dniu 14.06.2024 r. szkole został nadany nowy sztandar.

Hymn szkoły

W 1985 roku w Szkole Podstawowej im. Jana Kasprowicza w Nietążkowie w Poznaniu odbył się V Ogólnopolski Zlot Szkół noszących imię poety. Brali w nim udział również przedstawiciele Zespołu Szkół Rolniczych im. Jana Kasprowicza w Nietążkowie. W czasie zlotu odbył się konkurs na hymn szkół kasprowiczowskich. I miejsce przyznano utworowi z Nietążkowa, który stał się hymnem wszystkich placówek noszących imię poety. Jego tekst ułożyli uczniowie Rajmund Klupieć i Andrzej Wojciechowski. Muzykę skomponował nauczyciel tutejszej szkoły mgr inż. Grzegorz Głowacki. Od tego czasu utwór stał się hymnem Zespołu Szkół Rolniczych im. Jana Kasprowicza w Nietążkowie.
Słowa hymnu:
Jan Kasprowicz naszym jest patronem,
z nami jest i z całym naszym gronem.
Tym się chlubi Wielkopolska cała,
że syna takiego ojczyźnie wydała.

   Ref. I choć nam młodość serca porywa,
   potrafimy stąpać wśród zielonych łanów.
   No i kochać najlichsze źdźbło trawy
   oraz człeka co z losem się zmaga.

Polska wieś się co roku odradza,
z pieśnią na ustach wśród pól się przechadza.
My kochamy ją sercem i duszą,
Służąc pracą i żmudną nauką.

   Ref. I choć nam młodość serca porywa,
   potrafimy stąpać wśród zielonych łanów.
   No i kochać najlichsze źdźbło trawy
   oraz człeka co z losem się zmaga.

Opracowała mgr Hanna Klem

Kasprowiczowskie tradycje w nietążkowskich szkołach zawodowych

Tradycje szkolnictwa zawodowego w Nietążkowie sięgają końca XIX wieku.
Zapoczątkowały je pruskie szkoły rolnicze prowadzone przez izbę rolniczą i towarzystwo szkół rolniczych.
Po I wojnie światowej Izba Rolnicza w Poznaniu przejęła we władanie Szkołę Włościanek.
W 1936 r. Wielkopolski Związek Młodzieży Wiejskiej organizuje tu uniwersytet wiejski.
W czasie okupacji w budynkach szkolnych zorganizowano obóz dla niemieckich dziewcząt.
W listopadzie 1945 r. utworzono Powiatową Żeńską Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego.
W styczniu 1951 r. rozpoczął się rok szkolny w Podstawowej Szkole Rolniczej Rachunkowości Rolnej w Nietążkowie.
W styczniu 1952 r. zostaje tu utworzony Ośrodek Szkolenia Rolniczego, w ramach którego organizowano trzystopniowe kursy elektryków.
W styczniu 1958 r., staraniem władz powiatu kościańskiego, rozpoczęła działalność Roczna Szkoła Rolniczo – Gospodarcza w Nietążkowie.
Działała do połowy 1965 r., kiedy to do Nietążkowa powrócili elektrycy.
We wrześniu 1968 r., staraniem władz powiatowych, rozpoczyna działalność Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Nietążkowie, dwa lata później utworzono pierwszą klasę technikum rolniczego.
1. stycznia 1974 r. zasadnicza szkoła i technikum otrzymują nazwę Powiatowa Szkoła – Centrum Kształcenia Rolniczego w Nietążkowie.
1. września 1976 r., w wyniku kolejnej reorganizacji szkolnictwa rolniczego, centrum otrzymuje nazwę Zespół Szkół Rolniczych w Nietążkowie.
W 2000 r., w wyniku połączenia Zespołu Szkół Zawodowych w Śmiglu i Zespołu Szkół Rolniczych w Nietążkowie powstała placówka pod nazwą Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Nietążkowie.

Jan Kasprowicz jest tu obecny od 27 czerwca 1937 r. Rok wcześniej, w 1936, Wielkopolski Związek Młodzieży Wiejskiej organizuje tu dla dorosłej młodzieży chłopskiej internatowy uniwersytet wiejski. Taką formę kształcenia młodzieży wiejskiej wymyślono pod koniec XIX w. w Danii. Celem uniwersytetu było przysposabianie kadr młodzieży do pionierskiej pracy na wsi, rozbudzenie w niej pierwiastków drzemiącej siły i wskrzeszenie entuzjazmu do pracy społecznej. „Uniwersytet wiejski musi obudzić duszę chłopa do uczty, nakłonić go do niezmordowanej pracy nad sobą i do współdziałania z jego otoczeniem” – zapisano. Nauka w uniwersytecie odbywała się systemem kursowym: dla mężczyzn 5 miesięcy zimą, dla kobiet 4 miesiące wiosną.
Latem 27 czerwca 1937 r., w trakcie trwania drugiego kursu, a pierwszego dla dziewcząt, Uniwersytetowi Wiejskiemu w Nietążkowie nadano imię Jana Kasprowicza. Rodzicami chrzestnymi byli: żona zmarłego już poety, Maria Kasprowiczowa i Wincenty Witos, którego z upoważnienia zastępował Stanisław Mikołajczyk. W czasie uroczystości odczytano list Witosa, w którym m. in. napisał: „… niespodziewany zaszczyt (bycia chrzestnym) cenię sobie tym bardziej, że uniwersytet wiejski będzie nosił imię Polaka o tak wielkiej duszy, sercu i rozumie i tak przychylnemu ludowi polskiemu. Dziękując za pamięć, wyrażam gorące życzenie, by młodzież kształcąca się na uniwersytecie stała ię godna swojego wielkiego patrona”.
Uroczystość nadania imienia na Marii Kasprowiczowej wywarła ogromne wrażenie, czego dowodem były jej artykuły prasowe oraz korespondencja z Harendy do – jak napisała – „Moich drogich dziewczynek w Nietążkowie”. „Nie zapominajcie o tym, że oprócz wysiłku potrzebnego do zbudowania życia materialnego, powinno w was płonąć i nie gasnąć pragnienie, aby to życie było nie tylko wygodne, lecz i piękne, to znaczy takie, które zdąża ku celom idealnym, ku dobru”.

Jan Kasprowicz wrócił do Nietążkowa 18 czerwca 1977 r., kiedy to ówczesnemu Zespołowi Szkół Rolniczych w Nietążkowie nadano Jego imię. W ten sposób nawiązano do bogatej w tradycje szerzenia oświaty przeszłości. W świetlicy szkolnej odsłonięto popiersie poety, a na frontonie budynku – tablicę pamiątkową.
Rok później, 1978, zespół szkól po raz pierwszy otrzymuje sztandar z wizerunkiem patrona Jana Kasprowicza. Wśród gości był m. in. absolwent uniwersytetu wiejskiego.

Po raz trzeci Jan Kasprowicz zaakcentował swój pobyt w Nietążkowie w trakcie VI Zlotu Szkół noszących imię poety. Zorganizowano go w maju 1987 r. Uczestniczyły w nim delegacje szkół podstawowych z Kwidzyna, Kruszwicy, Ostrowa Wielkopolskiego, Piotrkowa Kujawskiego i Wrocławia oraz szkół średnich z Inowrocławia, Kutna, Łodzi, Raciborza. Byli też harcerze z Hufca Poznań Wilda. Trzydniowy program zlotu obejmował ognisko, drużynowy turniej wiedzy o życiu i twórczości Jana Kasprowicza, spotkanie Rodziny Kasprowiczowskiej, spotkanie z poetą Nikosem Chadzinikolau, zwiedzanie Izby Tradycji Szkoły i gospodarstwa szkolnego, dyskotekę, zwiedzanie śmigielskich wiatraków, stadniny koni w Racocie, pałacu i parku w Turwi. Kulminacyjną imprezą było spotkanie Rodziny Kasprowiczowskiej, w czasie której zapoznano gości z tradycjami i dorobkiem szkoły. W całej krasie zaprezentował się Zespół Pieśni i Tańca „Żeńcy Wielkopolscy”. Poezje Jana Kasprowicza recytowali laureaci szkolnego konkursu recytatorskiego. Honorowym gościem zlotu była Anna Kogutkowa, kierownik muzeum Jana Kasprowicza na Harendzie w Zakopanem, która do księgi pamiątkowej dokonała wpisu: „Kłaniam się z wysokości Kasprowiczowskiej Harendy z wyrazami szacunku i podziękowania za gościnę”.
W trakcie zlotu wspólnie odśpiewano hymn szkół kasprowiczowskich, który wygrał konkurs na poprzednim – V – zlocie, który zorganizowano w 1985 r. w Poznaniu. Autorami słów jak i melodii są uczniowie i nauczyciel naszej, nietążkowskiej szkoły.

Po raz czwarty Jan Kasprowicz Nietążkowem zawładnął 12 grudnia 2002 r., kiedy to – scalony w 2000 roku z Zespołu Szkół Zawodowych w Śmiglu i Zespołu Szkół Rolniczych w Nietążkowie – Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Nietążkowie zjednoczył się pod nowym sztandarem, także z wizerunkiem Jana Kasprowicza, którego imię Rada Powiatu Kościańskiego nowej placówce nadała 3 miesiące wcześniej – 17 września 2002 roku.

Nasuwa się pytanie: Dlaczego Kasprowicz?
W 1937 roku nadanie imienia poety uniwersytetowi wiejskiemu nie budziło wątpliwości. „Akt ten spełniony został, aby dać wyraz czci i hołdu dla Jana Kasprowicza, chłopskiego geniusza i aby urzeczywistnić ślubowanie młodzieży, że w pracy dla dobra wsi i państwa nigdy nie ustanie” – napisano w akcie nadania imienia.
Dziś warto zwrócić uwagę na cechę Jana Kasprowicza, którą, jak dotąd, mało uwypuklano – Jan Kasprowicz był człowiekiem, który po prostu kochał. W „Księdze ubogich” wyznał: Kochałem najlichsze źdźbło trawy i człeka, co z losem się zmaga, listek na drzewie, wody kropelkę”. Kochał kwiaty. Jego ulubionymi były nasturcje. Chciałbym, byśmy wszyscy tu obecni, na wiosnę wysiali jej nasiona. Niech nasze nasturcje świadczą, że jesteśmy stąd, z Nietążkowa, od Kasprowicza.
„Kochałem człeka, co z losem się zmaga …”
Z losem zmagali się jego rodzice, zmagał się on sam, zmaga się wielu z nas. Spieszmy się kochać naszych bliźnich, bo szybko odchodzą.

mgr Hubert Zbierski

Esej o szkole

Jest już ciemno. Za oknami hula wiatr rozdmuchując dywan kolorowych liści i rzuca nimi wokoło. Siedzę przy biurku i poprawiam prace. Śledzę niezgrabne litery układające się w słowa, a te następnie w całość. Nagle mój wzrok zatrzymuje się na stojącym obok zdjęciu absolwentów Zespołu Szkół Rolniczych z lat 1991-1996. Młode buzie uśmiechają się do mnie wesoło i wtedy wspominam wspólnie spędzone chwile w Nietążkowie.
Warunki pracy może nie były najlepsze, bo okna w salach się wykrzywiły i nie można ich było domknąć. Wiatr hulał po klasach. Gumolit w izbach lekcyjnych wydeptał się do tego stopnia, że powstały dziury, o które można było się potknąć. Niektóre klasy wyposażone były tylko w kredę i tablicę, bardziej nowoczesne w telewizory oraz rzutniki na folię. W szkole panowała jednak wspaniała atmosfera, która powodowała, że wielu uczniów chciało do niej uczęszczać, bo czuło się wspólnotę, rodzinną więź. Wiele nas wtedy łączyło, ale najbardziej zbliżały nas kilkudniowe wyjazdy, najczęściej w góry. Warunki w schronisku nie były najlepsze, brakowało ciepłej wody i czasem palacz zapomniał napalić w piecu, ale nam to nie przeszkadzało, gitara i młodzieńczy entuzjazm wypełniał braki.
Dziś szkoła jest zupełnie inna, wypełniona po brzegi standardami i wymaganiami. Pozwolę sobie na chwilę refleksji, bo praca w oświacie wypełniła nie tylko moje życie zawodowe i rodzinne.
Teraz pracujemy w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych, który powstał w 2001 r. z połączenia Zespołu Szkół Zawodowych w Śmiglu i Zespołu Szkół Rolniczych w Nietążkowie. Jest to placówka, która ma długoletnią tradycję w krzewieniu oświaty na tym terenie. Jej początki sięgają XVI w. Na uroczystości nadania imienia Jana Kasprowicza po raz pierwszy w Nietążkowie przebywała żona poety.
Dziś Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Jana Kasprowicza w Nietążkowie łączy w sobie tradycję i nowoczesność. Budynki placówki rozrzucone są po starym, pięknym parku, który wiosną cieszy oczy soczystą zielenią i białymi kwiatami magnolii, jesienią kolorowym dywanem liści a zimą białymi czapami śniegu (jeżeli spadnie). Budynek główny mieści się w dworku Arciszewskich, odrestaurowanym zgodnie z poleceniami konserwatora Zabytków w Lesznie, któremu towarzyszą zabudowania folwarczne oraz wieża ciśnień (także odnowione). Oprócz sal lekcyjnych szkoła dysponuje pełnowymiarową salą gimnastyczną z widownią na 300 miejsc, salą do gimnastyki kompensacyjno-korekcyjnej oraz nowoczesną siłownią.
Obecnie wszystkie budynki szkoły są nie tylko odnowione, ale i ocieplone. Nowe, plastikowe okna są szczelne a posadzki wylano specjalną masą żywiczną. W szkole jest cieplutko i przytulnie. Minęły bezpowrotnie czasy, gdzie co jakiś czas pękał stary, wysłużony piec a w klasach mierzyliśmy temperaturę, która w salach lekcyjnych spadała do 13° C.
Od samego rana szkoła tętni życiem i gwarem młodych ludzi. Niektórzy z nich już wcześnie rano przyjechali, bo tak przyjechał autobus liniowy. Inni jeszcze w stołówce szkolnej kończą śniadanie, bo dla uczniów zamiejscowych szkoła oferuje internat z 40 miejscami, w dwuosobowych i trzyosobowych pokojach. Ponadto dla wszystkich uczniów dostępna jest stołówka z tanimi i smacznymi posiłkami.
Nad edukacją prawie 700 uczniów czuwa 60 wykwalifikowanych nauczycieli, umożliwiających zdobywanie wiedzy ogólnej i zawodowej. W szkole funkcjonują trzy typy szkół: licea wojskowe, strażackie i policyjne, technika (w zawodzie technik informatyk, hotelarstwa, architektury krajobrazu, żywienia i usług gastronomicznych) oraz zasadnicze szkoły zawodowe (wielozawodowe).
Do dyspozycji uczniów szkoła posiada trzy nowoczesne pracownie komputerowe ze stałym dostępem do Internetu, bibliotekę i czytelnię ze sprzętem audiowizualnym oraz sale lekcyjne wyposażone w tablice multimedialną oraz rzutniki. Oprócz tego Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych dysponuje pracowniami specjalistycznymi; dwoma pracowniami gospodarstwa domowego z pełnym wyposażeniem, stajnię i hotel dla koni, krytą ujeżdżalnię.
Przy Szkole działają kluby: sportowy „Junior”, europejski i ekologiczny oraz Zespół Pieśni i Tańca „Żeńcy Wielkopolscy”. Każdy z uczniów może rozwijać swoją pasję i hobby, bo wybór jest naprawdę duży. Ponadto Szkoła organizuje zagraniczne praktyki zawodowe, głównie w Niemczech i Francji. Na jej terenie funkcjonuje ośrodek szkolenia kierowców w kategoriach T (rolników).
Uczniowie i ich kadra mogą poszczycić się znacznymi osiągnięciami w różnych dziedzinach.
Mateusz Błażeczek obecnie już absolwent klasy IV technikum rolniczego został w roku szk. 2011/2012 finalistą Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Rolniczych. Osiągnięcie to podkreśla długoletnią tradycję kształcenia w tym kierunku oraz znaczne osiągnięcia na przestrzeni ubiegłych lat w dziedzinie rolnictwa.
W Olimpiadzie Wiedzy Ekonomicznej w etapie wojewódzkim Szkołę reprezentowali: Anna Bzyl i Patryk Franek. W Olimpiadzie Wiedzy o Regionie i Przedsiębiorczości w II etapie na szczeblu województwa uczestniczyli: Magdalena Kupka, Edyta Wojtkowiak, Agnieszka Kubicka.
Dużymi osiągnięciami mogą pochwalić się klasy technikum żywienia i usług gastronomicznych, których uczennice zajęły I miejsce w Festiwalu Tradycyjnej Kuchni Wielkopolskiej, który odbył się w Gnieźnie (najlepsza drużyna, Nagroda Dziennikarzy) oraz I miejsce w konkursie „Dekoracja stołów wielkanocnych” i wyróżnienie na IX Ogólnopolskim Pokazie Regionalnych Stołów Wigilijnych Gwiazdka 2010” organizowanym przez Wyższą Szkołę Hotelarstwa i Gastronomii w Poznaniu. Ponadto uczennica Natalia Saloch w 2010 r. reprezentowała Szkołę na eliminacjach centralnych XXXIV edycji Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Rolniczych w bloku żywienie człowieka i gospodarstwo domowe. Uczennice pod czujnym okiem nauczycielek przygotowują okazjonalne przyjęcia okolicznościowe, świąteczne, domowe ucząc się nie tylko przyrządzania potraw ale i pięknego nakrywania stołu, estetyki i właściwego podawania. Niejeden mężczyzna będzie zabiegał o tak wykwalifikowaną Panią domu. Możemy tu powiedzieć, że jest to również efekt długoletniej tradycji, bo Rolniczą Szkołę Gospodyń Domowych (Haushaltungsschule) istniała od 1912 r.
Po odzyskaniu niepodległości placówkę przemianowano na Szkołą Włościanek.
W klasach ZSZ Iwona Roszkowiak w konkursie „Najlepszy sprzedawca 2012” weszła do ścisłego finału i zajęła IV miejsce.
W dziedzinie przedmiotów ogólnokształcących możemy poszczycić się bardzo wysoką zdawalnością egzaminów maturalnych. W roku szkolnym 2010/2011 uczniowie realizowali projekt unijny „Z matematyką na Ty”. W tym samym roku szkolnym uczniowie naszej Szkoły przeszli do finału wojewódzkiego konkursu matematycznego „Systematyk”. Ponadto swoich zdolności próbują w konkursie gwarowym, recytatorskim, w zespole muzycznym i kole teatralno-recytatorskim. Nauczyciele dbają także o kontakt młodzieży z kulturą organizując liczne wyjazdy do muzeów, wycieczki związane z historią Wielkopolski i kraju, na spektakle teatralne oraz koncerty.
Wiele się zmieniło w polskiej szkole i ciągle się jeszcze zmienia. Myślę jednak, że oświata musi przeprowadzić wiele zmian i zreformować polski system nauczania, bo przecież
„Trzeba z żywymi naprzód iść, Po życie sięgać nowe… A nie w uwiędłych laurów liść Z uporem stroić głowę.”

Opracowała mgr Hanna Klem